της Ελένης Μπαρμπαλιά

πρώην προέδρου του Συλλόγου Διαβητικών Αθήνας,

πρώην δημοτικής συμβούλου & μέλους της Ανυπότακτης Πόλης

Η 3^η Δεκέμβρη είναι αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία. Καλό είναι όμως αυτές οι μέρες να μην καταντούν απλά εθιμοτυπικές αφιερώσεις, αλλά να αναδεικνύουν ένα υπαρκτό και ουσιαστικό ενδιαφέρον από την πλευρά της πολιτείας και όσων σχεδιάζουν, ασκούν και καθορίζουν πολιτικές.

Ο Δήμος Ζωγράφου παραμένει ουσιαστικά απροσπέλαστος για τα άτομα με κινητικές αναπηρίες και κάθε εμποδιζόμενο συμπολίτη μας, με ευθύνη της σημερινής δημοτικής αρχής και όλων των διοικήσεων μέχρι σήμερα. Αόρατοι οι συμπολίτες με αναπηρία στο Δήμο μας, που δεν έχει εκπονήσει ούτε ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα για την προσβασιμότητα του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος της πόλης μας. Να θυμίσουμε την υλοποίηση χρηματοδοτούμενου προγράμματος νέας πεζοδρόμησης με όδευση τυφλών, όπως προβλέπεται τυπικά πλέον, που λίγο μετά βρέθηκε να σκεπάζεται σε διάφορα σημεία από τις νέες στάσεις λεωφορείων που υλοποιήθηκαν βάσει άλλου χρηματοδοτούμενου προγράμματος; Θα ήταν για γέλια αλλά δυστυχώς είναι για κλάματα…

Τρία χρόνια πριν, η Ανυπότακτη Πόλη με ανακοίνωσή της κατήγγειλε την παντελή έλλειψη προσβασιμότητας του κτιρίου που στεγάζει το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου στην οδό Ανακρέοντος 60, στερώντας τη δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών με αναπηρία σε πολιτιστικές δράσεις του Δήμου. Τρία χρόνια μετά το Πνευματικό Κέντρο παραμένει ακόμα ουσιαστικά απροσπέλαστο.

Η δημοτική αρχή για την κάλυψη  των αυξανόμενων αναγκών των συμπολιτών μας σε θέματα ψυχικής υγείας, ειδικά μετά την κρίση της πανδημίας και την φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού και πρωτίστως των ατόμων με αναπηρία και ψυχική νόσο, αρκείται στη λειτουργία ενός υποστελεχωμένου Συμβουλευτικού Κέντρου Υγεία χωρίς τις ειδικότητες επιστημόνων εξειδικευμένων σε θέματα ψυχικής υγείας όπως ψυχίατροι  ή ψυχολόγοι. Με πρόσληψη μη μόνιμων, αν και όταν υπάρχει κάποιο πρόγραμμα που να το καλύπτει, χωρίς παρουσία μόνιμων ειδικευμένων επιστημόνων που εξασφαλίζουν και μία σχέση παρακολούθησης και ανάπτυξης δεσμών με ανθρώπους που την έχουν ανάγκη με σταθερό και όχι περιστασιακό τρόπο.

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που ακολουθεί ο Δήμαρχος και οι συνοδοιπόροι του, έχουν οδηγήσει στην πλήρη φτωχοποίηση τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις. Βλέπουν τις συντάξεις τους με την εφαρμογή του νέου συνταξιοδοτικού να ξεκινούν από τα 200 ευρώ, ενώ έχουν να δουν αυξήσεις στα αναπηρικά επιδόματά τους  από το έτος 2011. Η φτωχοποίηση αυτή σε συνδυασμό με την πλήρη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας με το νέο νόμο Πλεύρη – Γκάγκα και την απουσία δημόσιων δομών κοινωνικής φροντίδας, ανοιχτά στην κοινότητα για την αξιοπρεπή διαβίωση των ατόμων με βαριά αναπηρία, αποτελούν εκρηκτικό μίγμα για την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία και χρόνιες – ψυχικές παθήσεις. Σκανδαλώδες είναι το γεγονός ότι καμία δημοτική αρχή του Δήμου Ζωγράφου δεν πήρε πρωτοβουλία, ούτε καν είχε την πρόθεση, για την ίδρυση και λειτουργία Στέγης Αυτόνομης ή ημιαυτονόμης Διαβίωσης  για τη στήριξη των οικογενειών που έχουν στην αποκλειστική φροντίδα τους άτομα με βαριές αναπηρίες.

Στους καιρούς φτωχοποίησης και ένδειας κοινωνικών δομών με επαρκές εξειδικευμένο προσωπικό η Δημοτική Αρχή αρκείται στη διοργάνωση ημερίδας ανήμερα της Εθνικής Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία  με στόχο την ευαισθητοποίηση των πολιτών σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και την ισότιμη συμμετοχή , την προσβασιμότητα, και τη βελτίωση της καθημερινότητας τους. Λες και η ευθύνη είναι των πολιτών μόνο, η γνωστή «ατομική ευθύνη» που ακούγαμε και στην περίοδο της πανδημίας. Λες και τα δικαιώματα αυτά, που έχουν κατακτηθεί με αγώνες των συλλογικών φορέων των ατόμων με αναπηρία, δεν καταπατούνται από τις πολιτικές που εφαρμόζει το ίδιο το κράτος, κεντρικό και τοπικό.   

Η δημοτική κίνηση Ζωγράφου – Ανυπότακτη Πόλη μαζί με όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του Δήμου μας, μαζί με κάθε αγωνιστή/τρια με αναπηρία είναι εδώ για να συνεχίσει να δίνει καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο για το ανθρώπινο δίκιο των αναπήρων και χρονίως πασχόντων που αγωνίζονται για να ενταχθούν στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου.

της Ελένης Μπαρμπαλιά και του Δημήτρη Στρατούλη

Στην Ελλάδα, αυτή η μέρα βρίσκει τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης σε πολύ δύσκολή οικονομική και κοινωνική κατάσταση και απελπισία. Οι μνημονιακές πολιτικές λιτότητας, που εφαρμόστηκαν τα τελευταία 10 χρόνια στη χώρα μας, είχαν ως κύρια θύματα αυτές τις ευπαθείς ομάδες οδηγώντας τες σε οικονομική εξαθλίωση και κοινωνικό αποκλεισμό. Η πανδημία ως υγειονομική κρίση επιβάρυνε την ήδη δύσκολη κατάστασή τους. Οι πλέον πληττόμενοι σε τέτοιες κρίσεις είναι διαχρονικά οι κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και οι πιο ευάλωτοι ανάμεσα σε αυτές, τα άτομα με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και οι οικογένειές τους.

Συνέχεια ανάγνωσης «Στις 3/12 τιμάται σε όλο τον κόσμο με εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις η παγκόσμια ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία» →

Η κατάσταση για τους ανθρώπους με χρόνιες παθήσεις μπορεί να κριθεί απελπιστική. Η πραγματικότητα που ζούμε μέσα στα δημόσια νοσοκομεία ξεπερνάει και την πιο νοσηρή φαντασία. Μόνο που η φαντασία των κυβερνητικών στελεχών και αρμοδίων προέδρων, διοικητών καταλήγει σε ένα διαρκές ψέμα.

Χρόνια πάσχοντες διαβητικοί, αιμοκαθαρόμενοι, θαλασσαιμικοί, αιμορροφιλικοί αντιμετωπίζουν ο καθένας από το μετερίζι της χρόνιας πάθησης τους τις ελλείψεις ιατρικού νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού, μην γνωρίζοντας αν ή πόσο αλώβητοι θα βγουν από την πανδημία covid -19.

Την ζοφερή πραγματικότητα του δημόσιου συστήματος υγείας έρχονται να επιβεβαιώσουν και μελέτες* όπως αυτή δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Medical Journal, στην οποία συμμετέχουν τρανταχτά ονόματα, όπως ο Timothy Hanna (Cancer Research Institute at Queen’s University), ο Richard Sullivan (Institute of Cancer Policy, King’s College) και πολλοί άλλοι.

Συνέχεια ανάγνωσης «Εκτεθειμένοι ανεπανόρθωτα από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές υγείας οι χρόνια πάσχοντες, της Ελένης Μπαρμπαλιά» →

Λίγο καιρό πριν αναδείξαμε με ανακοίνωσή μας το ζήτημα της προσβασιμότητας στα δημοτικά κτίρια (βλ. εδώ). Θυμίζουμε ότι με το άρθρο 26 του Οικοδομικού Κανονισμού του έτους 2012 τα δημόσια κτίρια, συμπεριλαμβανομένων αυτών των ΟΤΑ, οφείλουν να καταστούν προσβάσιμα έως το τέλος του έτους 2020 (31/12). Μέχρι τώρα ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει για αυτό (κυρίως στους χώρους δημόσιας εκπαίδευσης).

Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο ρωτήσαμε πλέον ευθέως τον αντιδήμαρχο Τεχνικών Υπηρεσιών κ.Δήμα και το δήμαρχο αν ο δήμος θα προλάβει, εντός της προβλεπόμενης από το νόμο προθεσμίας, να λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε όλα τα δημοτικά κτίρια να είναι προσβάσιμα από συμπολίτες μας ΑμΕΑ μέχρι το τέλος του έτους.

Η απάντηση που λάβαμε ήταν επί λέξει ότι «δεν ξέρουμε αν μπορούμε και αν θα προλάβουμε» να καταστήσουμε τους δημοτικούς χώρους προσβάσιμους. Ο κ.Δήμας ανέφερε ότι έχουν αργήσει, αλλά και ότι κάποια κτίρια ή όροφοι κτιρίων δεν ενδείκνυνται. Εκτιμούμε επίσης και ότι οι αναγκαίες προσαρμογές ίσως θεωρούνται «υπερβολικές» από άποψη κόστους…

Για άλλη μία φορά, δυστυχώς, οι συμπολίτες μας ΑμΕΑ θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας και οι προβλεπόμενες ρυθμίσεις προσβασιμότητας υποτιμώνται και δεν εφαρμόζονται. Καλούμε το δήμο να αναλάβει τις ευθύνες του εγκαίρως προς όφελος μίας κατηγορίας συμπολιτών μας που το έχει ανάγκη!

Η δημοτική κίνηση Ζωγράφου – Ανυποτάκτη Πόλη καταγγέλλει τη σιγή που κρατάει η Δημοτική Αρχή Ζωγράφου στα θέματα καθολικής προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία. Η προσβασιμότητα αποτελεί βασική προϋπόθεση για την αυτονομία των αναπήρων και τη διασφάλιση του ανθρώπινου δικαιώματος τους να συμμετέχουν ισότιμα σε κάθε τομέα της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής στις τοπικές κοινωνίες και στο σύνολο της χώρας. 

Ενημερώνουμε την ζωγραφιώτικη κοινωνία και θυμίζουμε στην τωρινή δημοτική αρχή ότι με το άρθρο 26 του Οικοδομικού Κανονισμού του έτους 2012 τα δημόσια κτίρια, συμπεριλαμβανομένων αυτών των ΟΤΑ, οφείλουν να καταστούν προσβάσιμα έως το τέλος του έτους 2020. Η σημερινή δημοτική αρχή και όλες οι προηγούμενες ανεβοκατεβαίνουν  τα απροσπέλαστα κτίρια και τις αίθουσες κτιρίων που στεγάζονται υπηρεσίες πρόνοιας, όπως το παλαιό κτίριο Δημαρχείου Ζωγράφου ή το πολιτιστικό κέντρο Δήμου Ζωγράφου επί της οδού Ανακρέοντος. Είναι άξιο απορίας, λοιπόν,  πώς μέχρι σήμερα η δημοτική αρχή δεν έχει θέσει  θέμα συζήτησης, ούτε και στα δια περιφοράς τελευταία συμβούλια της,  τα χρονικά περιθώρια που θέτει ο νομοθέτης για την προσπελασιμότητα των υφιστάμενων κτιρίων από τα άτομα με αναπηρία.

Φαίνεται ότι το θέμα της  ποιότητα ζωής των ατόμων με αναπηρία, που εξαρτάται πρώτα και κύρια  από την προσβασιμότητα του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος στο οποίο ζουν, απασχολεί τους δημοτικούς άρχοντες της τοπικής κοινωνίας μας μόνο στα ιλουστρασιόν προεκλογικά φυλλάδια τους. Υπενθυμίζουμε στο Δήμαρχο και τους αρμοδίους αντιδημάρχους ότι ήδη έχει εκδοθεί Υπουργική Απόφαση στην οποία αναφέρονται οι  τεχνικές οδηγίες και η μεθοδολογία  ελέγχου προσβασιμότητας των υφιστάμενων δημοτικών κτιρίων.

Καμία δικαιολογία δεν μπορεί να υπάρξει από μέρους της δημοτικής αρχής για την έλλειψη κονδυλίων προκειμένου να γίνει η απαιτούμενη μελέτη προσβασιμότητας και στη συνέχεια τα τεχνικά έργα που απαιτούνται .

Ας μην σπεύσει να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας  και η προηγούμενη Δήμαρχος, την οποία ουδέποτε απασχόλησε με τη σοβαρότητα που απαιτείται το θέμα της καθολικής προσβασιμότητας του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος του Δήμου Ζωγράφου. Άλλωστε όλες οι δημοτικές αρχές που πέρασαν από τον τόπο μας κάλυπταν με την ίδια θέρμη τη μείωση των χρηματοδοτήσεων προς τους ΟΤΑ από το κεντρικό κράτος μετατρέποντας τους δήμους ουσιαστικά σε επιχειρήσεις.

Η δημοτική κίνηση Ζωγράφου Ανυπότακτη Πόλη θα θέσει το εν λόγω ζήτημα στο δημοτικό συμβούλιο και καλεί τα άτομα με αναπηρία να βρίσκονται σε επαγρύπνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.

Καιρός να τελειώνουμε με όλους αυτούς που βλέπουν τους αναπήρους ως εύκολη δεξαμενή ψήφων.